Ένα από τα πληρέστερα και πλέον χορταστικά πακέτα των τελευταίων ετών είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο Gagarin, με μπάντες για κάθε γούστο από τον ακραίο ήχο και που ήταν πολλά υποσχόμενο εξ’αρχής. Οι Πολωνοί Decapitated είχαν 8 χρόνια να έρθουν στη χώρα μας, άλλα 6 είχαν να έρθουν οι Αμερικάνοι θρύλοι Incantation, ενώ το πακέτο συμπληρώθηκε από τις Nervosa που θεωρούμε πλέον δική μας μπάντα και όχι μόνο για τις δυο συμπατριώτισσες μας κι από τους Ελβετούς Kassogtha. Μπορώ να αναφέρω ως θετική την προσέλευση γιατί η αλήθεια είναι ότι πάντα φοβάμαι τις πιο death metal συναυλίες, οι αγαπημένοι μας κάφροι είναι αρκετά του μπλα μπλα και όταν έρχεται η ώρα της συναυλίας τελικά αποφεύγουν να σηκωθούν από τον καναπέ, βέβαια το υφάκι «κακίας» παραμένει αλλά αυτό είναι άλλη μεγάλη ιστορία. Με τα πολλά, είχαμε πάνω από 500 άτομα μέσα στο Gagarin, αλλά στο τέλος μιλάμε για μια συναυλία που θα μπορούσαμε να είχαμε ευχαριστηθεί πολύ περισσότερο, χωρίς υπαιτιότητα της διοργάνωσης όπου το πρόγραμμα τηρήθηκε άψογα και είχαμε τελείώσει πολύ νωρίς, από τις 23:17 για την ακρίβεια. Το να μην ανοίξει ο εξαερισμός και να πάρουμε αέρα όταν κάποιοι άρχισαν να αποχωρούν, ειλικρινά είναι κάτι που δεν κατάλαβε κανείς.
Ξεκίνημα με τους Ελβετούς Kassogtha οι οποίοι ω του παράδοξου, είχαν τον αναλογικά πιο ισορροπημένο ήχο από όλες τις μπάντες κατά τη διάρκεια της μόλις μισάωρης εμφάνισης τους. Η τραγουδίστρια Stéphanie Huguenin έχει φοβερή φωνή σε κάφρικα και μαλακά φωνητικά και έχουν και καταπληκτικό ντράμερ ειδικά, ονόματι Dylan Wilson, ο οποίος τα έσπαγε κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους με το χαρακτηριστικό κόκκινο πουκαμισάκι του. Μπορεί από ίματζ να μην παρέπεμπαν με τίποτα σε μεταλλικό συγκρότημα, αλλά εκ του αποτελέσματος μιλάμε για κοντρολαρισμένο συγκρότημα,απόλυτα σοβαροί και κέρδισαν πάρα πολλές εντυπώσεις και χειροκρότημα. Αν θέλουμε να τους κατατάξουμε σε ένα ύφος αυστηρά, θα ήταν ένα κράμα μελωδικού death metal με αρκετά groove/metalcore σημεία. Εγώ τους έδωσα τον τίτλο των καφρο – Gojira καθώς έχουν πολλά σημεία που θυμίζουν τους Γάλλους θρύλους (ναι, θρύλους, έτσι για να πονάτε μερικοί/ες) και γενικότερα είναι μια μπάντα που παίζει με δύναμη, γεμίζει τη μουσική της με παίξιμο σωστό και δεν ξεπετάνε τα κομμάτια απλά για να ακουστούν ακραίοι. Η Stéphanie έδειχνε πολύ χαρούμενη με την αντίδραση του κοινού και στο τέλος μας ευχαρίστησαν, προετοιμάζοντας τον κόσμο για τη συνέχεια. Κέρδισαν πολλούς πόντους και φυσικά ευχαρίστως θα τους έβλεπα ξανά να παίζουν λίγο παραπάνω, μπράβο στο συγκρότημα.
KASSOGTHA credits: D.Koenka Photography
KASSOGTHA credits: D.Koenka Photography
Συνέχεια με τις Nervosa οι οποίες μπαίνουν φουριόζες με το “Seed Of Death” και για το επόμενο μισάωρο (μόλις δυστυχώς) μας παρουσιάζουν την νέα τους εκδοχή με την καινούργια ντράμερ τους Gabriela Abud, η οποία θεωρώ πως είναι ένας βασικός λόγο που ακούστηκαν πιο γρήγορες και σίγουρα σε καλύτερη αναλογικά απόδοση από αυτή που είδαμε τον Σεπτέμβριο. Το κακό ήταν πάλι ο ήχος ο οποίος δεν άφησε σε πολλούς να τις θαυμάσουν όσο θα μπορούσαν, αλλά κατά τ’αλλα οι κοπέλες τα δώσανε όλα και όσο αυτό είναι δυνατό, τίμησαν την δισκογραφία τους, ακούσαμε κομμάτι και από το “Victim Of Yourself” (“Death!”) και το “Downfall Of Mankind” (“Kill The Silence”) και είχαμε ισόποσες δόσεις τριών κομματιών από τα δυο τελευταία τους άλμπουμ, “Perpetual Chaos” και “Jailbreak”. Η Prika σε κιθάρες και φωνητικά ακούγεται ακόμα πιο σίγουρη στο νέο της ρόλο, για το κωλόχερο της ούτε λόγος, ενώ οι συμπατριώτισσες μας Έλενα και Ελίνα σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα, γεμίζουν τον ήχο της μπάντας ιδανικά και δείχνουν ιδιαίτερα δεμένες. Δε μπορώ να πω ότι τις χορτάσαμε λόγω διάρκειας, αλλά θεωρώ θα έρθει σύντομα η ώρα για μία πλήρη εμφάνιση σε δική τους συναυλία να πάρουμε το αίμα μας πίσω κατά κάποιο τρόπο.
NERVOSA credits: D.Koenka Photography
Ώρα όμως για ΝΤΕΘΜΕΤΑΛΛΑΡΑ από πλευράς Incantation όπου 35 χρόνια πορείας παρουσιάζονται μπροστά μας μεγαλοπρεπώς κι όπως τους αξίζει. Στη θέα και μόνο του John McEntee αρχίζουν οι κραυγές και το ξεκίνημα με το “Carrion Prophecy” από το “Dirges Of Elysium” υπόσχεται πολλά, ειδικά όταν ακολουθείται από το “Shadows Of The Ancient Empire” από το “Diabolical Conquest” και έρχεται η ώρα να εκπροσωπηθεί και το τελευταίο άλμπουμ “Unholy Deification” με το “Concordat (The Pact) I”, όπου βλέπουμε και το νέο υλικό να δένει άψογα με το παλιότερο. Σε θηριώδη κατάσταση οι Incantation, πάλι χωρίς τον ιδανικότερο ήχο αλλά λασπώδεις και επιβλητικοί όπως πρέπει, συνεχίζουν ένα απίστευτο κρεσέντο για το υπόλοιπο με τα “Vanquish In Vengeance”, “Fury’s Manifesto”, “Blasphemous Cremation”, “Blissful Bloodshower”, “Invocation (Chthonic Merge) X”, “The Ibex Moon” και κλείνουν σε γενικό χαμό με το “Impending Diabolical Conquest” έχοντας αφήσει συντρίμμια πίσω τους. 40’ μόλις για μία καριέρα από το 1989 δε μπορούν να είναι αρκετά και προσωπικά είναι βασικός λόγος που με στεναχώρησε πολύ η λογική αυτής της περιοδείας, που θα τα γράψω πιο κάτω. Μεγάλη εμφάνιση όπως αναμενόταν από πλευράς Incantation με φοβερό σετ και με τη μπάντα να δείχνει πως γίνονται όλα σωστά αν έχεις κατάλληλη εμπειρία.
INCANTATION credits: D.Koenka Photography
INCANTATION credits: D.Koenka Photography
INCANTATION credits: D.Koenka Photography
INCANTATION credits: D.Koenka Photography
Ώρα για τους Decapitated, για τους οποίους φεύγοντας o John McEntee των Incantation μας είπε ότι θα μας κλωτσήσουν τον κώλο. Όλο το φοβερό άλμπουμ “Nihility” παρουσιάζεται μπροστά μας για το επόμενο 40λεπτο, ο κόσμος θέλει να πωρωθεί αλλά δε μπορεί να ακούσει Χριστό ειδικά στα “Perfect Dehumanisation (The Answer?)”, “Eternity Too Short” και “Mother War”, από το “Nihility (Anti – Human Manifesto)” και “Names” κάτι πάει να φτιάξει και ακούμε ευτυχώς την κατάλληλη ώρα τους Πολωνούς όπως πρέπει με το που μπαίνει το “Spheres Of Madness”, η κιθάρα του Vogg ήταν στον αέρα για αρκετή ώρα, τουλάχιστον ο Rafal Piotrowski ακουγόταν στιβαρός, ενώ ο James Stewart στα τύμπανα έχει απογειώσει τους Decapitated συνολικά, πράγμα διόλου δύσκολο εφόσον το είχε κάνει επί σειρά ετών στους Vader. Αφού παίζονται και τα “Babylon’s Pride” και “Symmetry Of Zero” κι εκεί που περιμένουμε να αρχίσει το πιο πρόσφατο υλικό, μας πετάνε μία φοβερή διασκευή στο “Suffer The Children” των Napalm Death (!) όπου όσοι την καταλαβαίνουν προκαλούν μεγάλο χαμό και το πρώτο μισό του σετ τους κλείνει με τον ιδανικότερο τρόπο. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, ακούμε την εισαγωγή του “From Nothingness With Love” ξέροντας τι μας περιμένει και η μπάντα δε μας διαψεύδει.
Decapitated credits-D.Koenka Photography
“Cancer Culture” με τον ήχο να έχει φτιάξει αρκετά και μάλλον να εξυπηρετεί τα νέα κομμάτια καλύτερα, συνέχεια καπάκι με το “Just A Cigarette”, ενώ ο μεγάλος χαμός θα γίνει στα δυο επόμενα κομμάτια μέσα από το “Anticult”, αρχικά με το “Earth Scar” και στη συνέχεια με το “Never”, με προσωπική μου στεναχώρια ότι δεν ακούσαμε το “Kill The Cult” να γίνει της ιερόδουλης το κιγκλίδωμα. Κλείσιμο με το “Iconoclast”, όπου η μπάντα παίζει και το τρομερό break από το “Instinct” και κοπανιέται και ο εξώστης που ποτέ δεν άνοιξε (παίξτε το όλο ρε τεμπέληδες), ενώ φεύγουν κι επιστρέφουν να παίξουν τελικά άλλο ένα, κλείνοντας τη συναυλία με το “The Cure” στη μοναδική χορταστική εμφάνιση της βραδιάς, που έφτασε τα 75’. Θεωρώ ότι χάθηκε τεράστια ευκαιρία να δούμε τις μπάντες σε καλύτερη κατάσταση λόγω του συνολικά κακού ήχου της βραδιάς, ο κόσμος ταλαιπωρήθηκε από τη ζέστη (έχουμε Μάρτιο, αν το κάνετε αυτό τον Ιούνιο θα έχουμε θέματα), ενώ δε μπορώ ειλικρινά να καταλάβω τη λογική να παίζουν οι Nervosa μόλις 30’ και οι Incantation μόλις 40’, πολύς κόσμος ήρθε μόνο για την κάθε μπάντα ξεχωριστά και σίγουρα δεν ένιωσε πολύ ευτυχής με το γεγονός καθαυτό.
Decapitated credits-D.Koenka Photography
Decapitated credits-D.Koenka Photography
Θεωρώ οι μπάντες θα έπρεπε να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες για τις περιοδείες τους και ειδικά όταν έχουν τόσο μεγάλη ιστορία όπως οι Incantation ειδικά, 35 χρόνια ιστορίας και 40’ εμφάνισης δεν πάνε μαζί, μιλάμε για σχεδόν χρονιά ύπαρξης και λεπτό παιξίματος, δεν ξέρω πως και γιατί το δέχτηκαν οι ίδιοι, δεν ξέρω αν και ποιος ευθύνεται αλλά ήταν ένα πακέτο που μπορούσε να είναι πραγματικά μεγαλειώδες και τελικά ήταν ως ένα σημείο διεκπεραιωτικό. Και οι Nervosa είναι στο απόγειο της καριέρας τους, δε θεωρώ ότι με ένα μισάωρο μπορούν να δείξουν πόσο ισχύει αυτό, παρά το πόσο σφιχτά, δεμένα και φοβερά παίζουν. Είναι πιο πολύ κρίμα για τον κόσμο που έδωσε το παρών για γερή δόση και έφυγε λίγο πικραμένος παρά τη μεγάλη απόδοση των συγκροτημάτων. Ξαναλέω, χωρίς υπαιτιότητα της διοργάνωσης τα παραπάνω. Από την άλλη πιστεύω ότι αν ο κόσμος ήξερε πόση ώρα παίζουν οι μπάντες, θα βλέπαμε τους μισούς και αν στο χώρο. Ωραία βραδιά, θα μπορούσε όμως να ήταν τέλεια! Κλείνω με ένα έξτρα μπράβο στους Incantation που ένα μπλουζάκι τους το είχαν στα 20 ευρώ γράφοντας μάλιστα ως ταμπέλα πάνω «20 ευρώ έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μπορεί να το πληρώσει». Να λέμε και τα στραβά και τα σωστά ισόποσα.
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Φωτογραφίες: Δήμητρα Κοένκα / D.Koenka Photography
Decapitated credits D.Koenka Photography (1)
Comments
