Η ακύρωση των εμφανίσεων των Psychotic Waltz σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία τον φετινό Μάιο για τους απανταχού μεταλλάδες στη χώρα μας. Η ανάγκη μας για να ακούσουμε live τη μπάντα, έμελλε κατά κάποιον τρόπο να κορεστεί με το ελληνικό mini tour του πρωτεργάτη και frontman των Psychotic Waltz Devon Graves (ή αλλιώς Buddy Lackey), ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία να τραγουδήσει, μεταξύ άλλων, τον αριστουργηματικό τους δίσκο “Bleeding” σε ένα πλούσιο ακουστικό σετ.
Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για την εμφάνιση που πραγματοποιήθηκε στο Eightball της Θεσσαλονίκης. Αρχικά, με το που μπήκα στον συναυλιακό χώρο, αμέσως αντιλήφθηκα ότι πρόκειται για ένα χαμηλών τόνων (κάτι που βέβαια ήταν πρόδηλο από το γεγονός ότι ήταν ακουστικό), πιο προσωπικού χαρακτήρα event. Σε όλη την έκταση του χώρου ήταν στημένα τραπεζάκια και σκαμπό, ενώ στη σκηνή η διακόσμηση ήταν μινιμαλιστική: το λάπτοπ του καλλιτέχνη ήταν τοποθετημένο πάνω σε ένα σκαμπό, το μικρόφωνό ήταν του κουμπωμένο σε ένα stand και οι θήκες από τον εξοπλισμό και την ακουστική κιθάρα του ήταν τοποθετημένες πίσω του. Ο προτζέκτορας του Eightball πρόβαλε την αφίσα του event.
Μόλις ανέβηκε ο Devon στη σκηνή, καταχειροκροτήθηκε από τους λίγους και καλούς που βρισκόταν εκεί. Ξεκίνησε σχεδόν αμέσως το σετ του, υπό τους ήχους της ακουστικής κιθάρας, με το πρώτο κομμάτι του “Bleeding”, “Faded”. Η φωνή του δε, καμπάνα! Ο Devon Graves έδειξε στους λιγότερο έμπειρους από τη μουσική των Psychotic Waltz, το γιατί θεωρείται ένας από τους καλύτερους Progressive Metal τραγουδιστές. Αδιαμφισβήτητα, είναι ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα. Ανάμεσα από τα τραγούδια έδειχνε το χιούμορ του, ενώ παράλληλα προσέθετε μια πιο προσωπική νότα σε κάθε τραγούδι, αφού μοιραζόταν μερικές πληροφορίες off the record. Η λέξη προσωπικό, είναι θαρρώ η λέξη που αρμόζει καταλληλότερα για να περιγράψει αυτό το live. Τα μικρά λαθάκια του Devon, η θαλπωρή που εξέπεμπε, το χιούμορ του, το πόσο χαλαρός και άνετος ήταν, ο τρόπος που έπινε τα σφηνάκια του, όλα συνετέλεσαν σε ένα live που ένιωθες ότι ήσουν σαν στο σπίτι σου.
Ο Devon δεν έπαιξε τα κομμάτια του “Bleeding” με τη σειρά, επίτηδες, γιατί ήθελε κάποια να τα αφήσει για το τέλος, ενώ άλλα δεν μεταφραζόταν καλά σε ακουστική εκδοχή και τα ‘παιξε μισά. Μόλις τελείωσε το “Bleeding” θεώρησε πως τελείωσε το καθήκον του οπότε στη συνέχεια άρχισε να παίζει κομμάτια άλλων καλλιτεχνών, όπως τα πασίγνωστα “Space Oddity”, “Imagine”, “Best Song in the World” (από το Tenacious D) με τα οποία μας πρόσφερε μαγικές στιγμές, τραγουδούσε μαζί του και ο κόσμος. Επιπλέον, ακούσαμε μερικά κομμάτια και από τους Deadsoul Tribe, την άλλη μπάντα του Devon, κανά δυο ακόμα από τους Psychotic Waltz, και προς το τέλος μας έδωσε την ευκαιρία να ακούσουμε και κανά δυο ακυκλοφόρητα κομμάτια.
Ομολογώ πως μερικές εκτελέσεις του ήταν τόσο συναισθηματικά φορτισμένες που με έκαναν να δακρύσω. Ένας άνδρας και μία κιθάρα έχουν μεγάλη δύναμη τελικά. Το σετ δεν ήταν τέλειο, όμως δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ο Devon Graves και η κρυστάλλινη φωνή του κατάφεραν να πλησιάσουν τις καρδιές μας, να τις ζεστάνουν και να υπερβούν κάθε εμπόδιο οικειότητας. Σε αυτό το live, ένιωσα σαν να γνώρισα προσωπικά έναν διάσημο καλλιτέχνη. Ένιωσα θαρρείς σαν να μας μάζεψε στο σπίτι του για να μας παίξει μουσική, να μας πει ιστορίες, να μας κεράσει ένα ποτάκι. Κι αυτού του είδους τα events είναι απαραίτητα. Ευχαριστούμε Devon!
Για το RockOverdose,
Κατερίνα Μήτικα
Comments
