Flashback : The Cult – Love

 

Δεν σταμάτησε να βρέχει δύο μέρες, δεν μ άρεσε ποτέ η βροχή, προτιμούσα πάντα το χιόνι και όμως υπήρξε κάποιος που το 1985 έγραψε ένα πολύ όμορφο τραγούδι για αυτήν μεταφέροντας την αίσθηση της στο πρόσωπο της τότε προφανώς αγαπημένης του. Το 1985 οι Cult κυκλοφόρησαν το Love, για πολλούς οπαδούς είναι ο καλύτερος δίσκος τους.

Έχοντας αποκτήσει ήδη ένα πιστό κοινό με την κυκλοφορία του καθαρά γοτθικού και υπέροχου Dreamtime ένα χρόνο πριν, μπαίνουν στο studio με τον Steven Brown στην κονσόλα και γράφουν ιστορία. Το Love είναι γεμάτο συμβολισμούς, έχει παντού την σκιά των Ινδιάνων, το πνεύμα του Morrison και των Led Zeppelin, τις μελωδίες των γοτθικών απογευμάτων της Βρετανίας, είναι Bowie και κοιτάζει προς την Δύση.

Το δίδυμο Ιan Astbury και Billy Duffy θα δείξει για πρώτη φορά, δείγματα μεγαλείου, η χημεία είναι εμφανής από το Dreamtime, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι πραγματικά ξεχωριστό, λυρισμός, απίστευτες μελωδίες, τόνοι εμπνεύσεως, το Love σε στιγμές είναι υπερβολικό αλλά του συγχωρείς τα πάντα. Πόσοι δίσκοι άραγε έχουν μαζεμένες τόσες ελεγείες..Hollow Man, Phoenix, Revoloution, Brother Wolf Sister Moon, τα τεράστια Hit - Rain και She Sells Sanctuary που τους βάζουν μια για πάντα στα μεγάλα σαλόνια, την μαγική αφέλεια του Nirvana και το δραματικό Black Angel. Aπό τα session του δίσκου βγαίνουν δύο από τα καλύτερα b sides τα Little Face και Judith. Aψεγάδιαστο, αιθέριο, το ξεκίνημα μιας λαμπρής καριέρας έχει τις ρίζες του εδώ, λίγο πριν αναχωρήσουν για το Αμερικάνικο όνειρο οι Cult κάνουν την απόλυτη κατάθεση ψυχής, παίζουν τα ρέστα τους και 30 χρόνια μετά σου δίνουν την απάντηση για το τι σημαίνει πραγματικά μεγάλη τραγουδοποιϊα.

To Love είναι η αγνότερη έκφραση του ταλέντου, είναι η πηγή, οι ρίζες, είναι η ώρα που οι στάλες πέφτουν στον κήπο, η μαγική στιγμή που ο σπόρος ανθίζει για να γίνει λουλούδι… είναι οι μόνες στιγμές που η βροχή αποκτά στο μυαλό μου μια άλλη διάσταση και ας μην κατάφερα να την αγαπήσω ποτέ.

Comments