Tον Απρίλη του 1989 ήμουν πολύ μικρός για να θυμάμαι που βρισκόμουν, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι Cult έχοντας γνωρίσει ήδη την επιτυχία του Electric που τους έβαλε για τα καλά στην αμερικάνικη αγορά με την ξερή παραγωγή του Rick Rubin ετοιμάζουν το δεύτερο χτύπημα με τον σχετικά άγνωστο έως τότε Bob Rock. H εταιρία έχει ρίξει αρκετό χρήμα πάνω στο project και ο Duffy έχει αποφασίσει να κατακτήσει τα πάντα. Το Sonic Temple είναι η σειρά του, αναλαμβάνει τα ηνία στις συνθέσεις και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος τα καταφέρνει τουλάχιστον εμπορικά. Ο Ian είναι μια άλλη ιστορία, παίζει το γεγονός μέσα του για το αν θέλει να γιγαντωθεί τόσο η μπάντα, άλλωστε μην ξεχνάμε πως και οι δύο πριν από λίγο χρόνια έπαιζαν post punk και κοιμόταν σε κοινόβια και πανεπιστήμια, αυτό όμως πλέον δεν είχε καμιά σημασία εφόσον η ανάγκη και η επιταγή της εποχής έδινε το έναυσμα για νέο ήχο και πιο glamorous καταστάσεις.
Το Sonic Temple αν και θεωρείται από τους περισσότερους ο καλύτερος δίσκος τους για εμένα προσωπικά πάει αρκετά πιο πίσω σε αξία αλλά αναγνωρίζω πως στο πρώτο του μέρος δλδ στα έξι πρώτα τραγούδια είναι πραγματικά απίστευτος.
Οι Cult γυαλίζουν πολύ τον ήχο, με τον Duffy πανταχού παρόντα, κιθάρες πάνω σε κιθάρες και άλλες κιθάρες, το μαγικό Soul Asylum στο νούμερο έξι είναι ίσως το χαρακτηριστικό της περιγραφής αυτής και δένει τη μετά Led Zeppelin σχολή με το δραματικό τόνο της goth εποχής, των Doors και φυσικά της θεατρικής ερμηνείας του Ian, πραγματικά μια από τις μεγάλες στιγμές του δίσκου.
Το Sun King θα ξεκινήσει τον δίσκο με όλη την απαιτούμενη ψυχεδέλεια για να εξελιχθεί σε έναν τέλη 80s ροκ ύμνο, όπως και θα κάνει τοFire Woman, το σαρωτικό αυτό single που θα δώσει στη μπάντα την καθολική αποδοχή και ψήγματα Mega stardom είναι τραγούδι για να διδάσκεται σε πανεπιστήμια για το πως γράφεται ένα μεγάλο hit. Δουλεμένο από την αρχή μέχρι το τέλος για να σε κολλήσει, πιάνει το ρυθμό της εποχής, μιλά για την απόλυτη γυναίκα, το chorus είναι catchy as hell και ο Astbury είναι απλά ο εαυτός του ξεδιπλώνοντας στη σκηνή και στο video ¨ολα όσα έχει να δώσει για να κατακτήσει την Αμερική. Και το καταφέρνει με ευκολία γίνεται sex symbol για τα επόμενα χρόνια και οι κορασίδες στο πέρασμα του παραληρούν...
American Horse να δένει αρμονικά το παρελθόν με το μέλλον της μπάντας και στο νούμερο τέσσερα η μπαλάντα υπερπαραγωγή Eddie Ciao Baby, επηρεασμένη από τη ζωή της Eddie Sedgwick του αγαπημένου για χρόνια μοντέλου του Andy Warhol που έχασε το δρόμο και τη ζωή της μέσα στις λάμψεις της κάμερας και τα πολλαπλά πειράματα με τα ναρκωτικά. Ο Ian βλέπει στο πρόσωπό της τον ίδιο του τον εαυτό και την πρώτη αντιμετώπισή του ως σταρ στην Αμερική, η Νέα Υόρκη αποτελεί τη βάση των εξορμήσεων και των εμπειριών και όλοι γύρω του αποζητούν κάτι από τον ίδιο. Το Sweet Soul Sister είναι ένα από τα αγαπημένα κομμάτια όλων των αιρετικών οπαδών της μπάντας με το video clip να αποτυπώνει το stardom που είχαν πιάσει εκείνη την εποχή.
Από εκεί και πέρα το New York City αγαπημένο στις συναυλίες της περιοδείας με τη συμμετοχή του Iggy Pop και το Wake up its time for Freedom είναι αυτά που ξεχωρίζουν χωρίς να μπορούν φθάσουν την ποιότητα βέβαια της πρώτης καταιγιστικής εξάδας.
Ο Bob Rock έδωσε όραμα και άνοιξε τον δρόμο για τις αρένες, η παραγωγή αψεγάδιαστη και όσο ραδιοφωνική χρειάζεται έβαλε και τον ίδιο στα μεγάλα σαλόνια αφού μετά την επιτυχία του Sonic Temple θα γίνει περιζήτητος, Metallica, Motley Crue, Bon Jovi κάποιοι από αυτούς που θα του δώσουν τα κλειδιά της παραγωγής μεγάλων δίσκων..
Το Sonic Temple δεν είναι ο αγαπημένος μου δίσκος των Cult, έχοντας όμως μελετήσει πολύ την δισκογραφία του καλύτερου ροκ συγκροτήματος μπορώ να πω με βεβαιότητα πως είναι πραγματικά πέραν της επιτυχίας και της αναγνώρισης ότι θα ήταν και ένα ακριβό διαμάντι σε μια συλλογή κοσμημάτων. Γυαλισμένο, ακριβό και λαμπερό, χωρίς σκιές και αμφιβολίες κλέβει την προσοχή με ευκολία και μπορεί να γίνει η αφορμή για να εντρυφήσει κανείς σε βάθος για όλα τα μεγάλα που έχει να σου πει αυτό το τεράστιο συγκρότημα..Οι Cult αγαπημένοι φίλοι, δεν έχουν οπαδούς έχουν πιστούς και ως δημιουργοί μιας αιρέσεως έχτισαν τον δικό τους ηχητικό ναό..
Για το Rock Overdose,
Χρήστος Τσάνταλης
Comments
